Barbara Konarska (1943-2018)

Dziś w nocy odeszła Barbara Konarska, zielonogórska poetka i animatorka życia literackiego. W lipcu br. ukazał się Jej ostatni tomik poetycki „Słodycz imbiru”. Trudno uwierzyć, że nie napisze już więcej wierszy, że nie ukaże się kolejny numer „Inspiracji”, że nie usłyszymy Jej głosu…

Barbara Konarska ur. 1943 roku w Krakowie, z wykształcenia polonistka, zajmowała się literaturą, fotografią, muzyką, turystyką, medycyną i psychologią. Dzieciństwo spędziła na Ziemi Lubuskiej, a od 1965 roku zamieszkała w Zielonej Górze. Pracowała w instytucjach kultury, a po przejściu na emeryturę w 1999 roku została słuchaczką Zielonogórskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Twórczość literacką uprawiała od 2005 roku. Jest autorką wierszy, opowiadań, baśni oraz esejów. Dorobek wydawniczy to sześć tomików poetyckich: „Ocalone ćmy czyli moje wędrowanie” (2009), „Malowanka jesienna” (2011), „Osty w fioletach” (2012) i „Jestem” (2015), „Niesyta czasu” (2016) oraz „Słodycz imbiru” (2018). Wydała także tom opowiadań „Czy życie musi boleć? (2016). Teksty jej autorstwa ukazywały się w „Inspiracjach”, piśmie ZUTW, które współredagowała od początku, a w latach 2008-2017 była ich redaktor naczelną. Ponadto publikowała w „Pro libris”, antologiach, a także w pokonkursowych wydawnictwach zbiorowych (wielokrotne nagrody i wyróżnienia w konkursach literackich).

W ZUTW prowadziła klub literacki „Oksymoron”. Byłą członkinią Związku Literatów Polskich oraz należała do Stowarzyszenia Jeszcze Żywych Poetów.

Wielką jej pasją była fotografia, dzięki której wyrażała siebie w inny sposób, niż poprzez poezję. Brała udział w zbiorowych wystawach fotograficznych klubu FOTOOKO, działającego w ZUTW. Miała też dwie prezentacje indywidualne - „Malowanka jesienna” (2009) i „Kolorowe jeziora ciszy” (2013).

Zmarła po ciężkiej chorobie 10 IX 2018 roku.

Fot. Ewa Kwaśniewicz